​<<Η Αισθητική είναι μια ιδιαίτερη σχέση της ψυχής μας προς τον κόσμο.  Μια ιδιότυπη στάση που παίρνει το εγώ μας απέναντι στα αντικείμενα. Η κίνηση της ψυχής μας προς τη διεύθυνση μιας ορισμένης αξίας των πραγμάτων. Η σχέση αυτή είναι πολύ λεπτή και εύκολα καταστρέφεται με τη ψυχική μας μετατόπιση, με την εσωτερική μας κίνηση προς τη διεύθυνση άλλων αξιών>>
(ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ Ε.Π. Παπανούτσου).

   Αν προσπαθήσει κάποιος να δώσει τον ορισμό του <<ωραίου>> η μεγάλη δυσκολία θα προκύψει στο να προσδιορίσει αν πρόκειται για υποκειμενική ή αντικειμενική αξία.
Αυτό σημαίνει πως αν για κάποιον κάτι είναι όμορφο την ίδια στιγμή για κάποιον άλλο το ίδιο αντικείμενο μπορεί να είναι αδιάφορο ή άσχημο.

 

       <<Κατά συνέπεια φαίνεται ότι δεν υπάρχει σαφής ορισμός του ωραίου.>>

 

   Ωστόσο σπουδάζοντας την ομορφιά και τα πρότυπα που από την πλειονότητα θεωρούνται όμορφα ο καλλιτέχνης και ο πλαστικός χειρουργός έχουν ορισμένα οδηγά σημεία αναφοράς ή αναλογίες που εκπροσωπούν το αισθητικά ιδεώδες, μπορούν να κατανοήσουν τους κανόνες της ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ ΑΡΜΟΝΙΑΣ ακόμη και όταν πολλές φορές παρεκκλίνει από αυτή που επιβάλλουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, διαχωρίζοντας το πραγματικά δημιουργικό έργο από το μιμητισμό.

    Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι η ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΑΡΜΟΝΙΑ πρέπει να ξεκινάει από τον εσωτερικό μας κόσμο διαφορετικά δεν μπορούμε να την απολαύσουμε ούτε όταν τη βρούμε σε εξωτερικά στοιχεία.
Αυτό όπως προαναφέρθηκε δεν μπορεί να μπει σε απόλυτους κανόνες και αριθμούς διότι υπάρχει πάντα ένα σημείο ρευστότητας στην αντίληψη του ωραίου.